Ἥλιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Ἥλιος
γενική	τοῦ	Ἡλίου
δοτική	τῷ	Ἡλίῳ
αιτιατική	τὸν	Ἥλιον
κλητική ὦ!		Ἥλιε
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἥλιος < ἥλιος

Προφορά

ΔΦΑ : /hɛ̌ː.li.os/ (5^ος π.Χ. αιώνας Αττική)

ΔΦΑ : /ˈi.li.os/ (4^ος μ.Χ. αιώνας Κοινή)

τυπογραφικός συλλαβισμός : Ἥ‐λι‐ος

Κύριο όνομα

Ἥλιος αρσενικό

• (ελληνική μυθολογία, θεωνύμιο) το όνομα του θεού Ήλιου, γιου του Υπερίωνα και της Θείας, προσωποποίηση του ήλιου

  ※ 8ος αιώνας πκε ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 19 (Τ. Μήνιδος ἀπόρρησις.), στίχ. 197

  Ταλθύβιος δέ μοι ὦκα κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν
  κάπρον ἑτοιμασάτω, ταμέειν Διί τ’ Ἠελίῳ τε.

  Κι έτοιμον ο Ταλθύβιος απ᾽ το στρατόπεδόν μας
  χοίρον ας έχει να σφαγεί στον Ήλιον και στον Δία.

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

  ※ 8ος αιώνας πκε ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 1 (α. Ἀθηνᾶς παραίνεσις πρὸς Τηλέμαχον.), στίχ. 8

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Πίνδαρος^w, Πυθιονίκαις, 4. Ἀρκεσιλάῳ Κυρηναίῳ ἅρματι, 428

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας, στίχ. 859

Άλλες μορφές

• Ἠέλιος (επικός και ιωνικός τύπος )

Εκφράσεις

• μὰ τὸν Ἥλιον
• νὴ τὸν Ἥλιον

Απόγονοι

Ἥλιος (αρχαία ελληνικά)

⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: Ἥλιος

⇒ καθαρεύουσα: Ήλιος

⇒ νέα ελληνικά: Ήλιος

⇒ λατινικά: Hēlios

Πηγές

• Ἥλιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.