ἰτέα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἰτέα < αρχαία ελληνική ἰτέα

Ουσιαστικό

ἰτέα θηλυκό

• (φυτό) η ιτιά

Πηγές

• ἰτέα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἰτέᾱ	αἱ	ἰτέαι
γενική	τῆς	ἰτέᾱς	τῶν	ἰτεῶν
δοτική	τῇ	ἰτέᾳ	ταῖς	ἰτέαις
αιτιατική	τὴν	ἰτέᾱν	τὰς	ἰτέᾱς
κλητική ὦ!		ἰτέᾱ		ἰτέαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἰτέᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἰτέαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'φαρέτρα' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἰτέα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἰτέα θηλυκό

1. (φυτό) η ιτιά
2. ασπίδα η με κάλυμμα από γύψο ή δέρμα βοδιού

Πηγές

• ἰτέα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἰτέα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.