ἱεροκῆρυξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἱεροκηρῡκ-
ονομαστική	ὁ	ἱεροκῆρυξ	οἱ	ἱεροκήρυκες
γενική	τοῦ	ἱεροκήρυκος	τῶν	ἱεροκηρύκων
δοτική	τῷ	ἱεροκήρυκῐ	τοῖς	ἱεροκήρυξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἱεροκήρυκᾰ	τοὺς	ἱεροκήρυκᾰς
κλητική ὦ!		ἱεροκῆρυξ		ἱεροκήρυκες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἱεροκήρυκε
γεν-δοτ	τοῖν		ἱεροκηρύκοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'φύλαξ' όπως «φύλαξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἱεροκῆρυξ < ἱερο- + κῆρυξ

Ουσιαστικό

ἱεροκῆρυξ αρσενικό

1. ο κήρυκας των ιερών τελετών
2. (ελληνιστική σημασία) αυτός που κηρύττει τον θείο λόγο

Πηγές

• ἱεροκῆρυξ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἱεροκῆρυξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.