ἴγδις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἴγδῐς	αἱ	ἴγδεις
γενική	τῆς	ἴγδεως	τῶν	ἴγδεων
δοτική	τῇ	ἴγδει	ταῖς	ἴγδεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἴγδῐν	τὰς	ἴγδεις
κλητική ὦ!		ἴγδῐ		ἴγδεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἴγδει
γεν-δοτ	τοῖν		ἰγδέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἴγδις → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἴγδις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) το γουδί

  ※  2ος/3ος αιώνας κε ⌘ Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 14.27, 629f, @scaife.perseus.

  καὶ γελοῖαι δ’ εἰσὶν ὀρχήσεις ἴγδις καὶ μακτρισμὸς ἀπόκινός τε καὶ σοβάς, ἔτι δὲ μορφασμὸς καὶ γλαὺξ καὶ λέων ἀλφίτων τε ἔκχυσις καὶ χρεῶν ἀποκοπή·

Συγγενικά

• ἴγδη
• ἰγδίον
• ἴγδισμα
• ἰγδοκόπανον

Πηγές

• ἴγδις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἴγδις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.