ὀνειροκρίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὀνειροκρίτης	οἱ	ὀνειροκρίται
γενική	τοῦ	ὀνειροκρίτου	τῶν	ὀνειροκριτῶν
δοτική	τῷ	ὀνειροκρίτῃ	τοῖς	ὀνειροκρίταις
αιτιατική	τὸν	ὀνειροκρίτην	τοὺς	ὀνειροκρίτᾱς
κλητική ὦ!		ὀνειροκρίτᾰ		ὀνειροκρίται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀνειροκρίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὀνειροκρίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀνειροκρίτης < ὄνειρ(ος) + -ο- + κριτής (< κρίνω)

Ουσιαστικό

ὀνειροκρίτης [ῐ] αρσενικό (θηλυκό ὀνειροκρίτις)

• (ελληνιστική κοινή) ονειροκρίτης

Πηγές

• ὀνειροκρίτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀνειροκρίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.