ὀξυπύθμενος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὀξυπύθμενος	τὸ	ὀξυπύθμενον
γενική	τοῦ/τῆς	ὀξυπυθμένου	τοῦ	ὀξυπυθμένου
δοτική	τῷ/τῇ	ὀξυπυθμένῳ	τῷ	ὀξυπυθμένῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὀξυπύθμενον	τὸ	ὀξυπύθμενον
κλητική ὦ!		ὀξυπύθμενε		ὀξυπύθμενον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὀξυπύθμενοι	τὰ	ὀξυπύθμενᾰ
γενική	τῶν	ὀξυπυθμένων	τῶν	ὀξυπυθμένων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὀξυπυθμένοις	τοῖς	ὀξυπυθμένοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὀξυπυθμένους	τὰ	ὀξυπύθμενᾰ
κλητική ὦ!		ὀξυπύθμενοι		ὀξυπύθμενᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὀξυπυθμένω	τὼ	ὀξυπυθμένω
γεν-δοτ	τοῖν	ὀξυπυθμένοιν	τοῖν	ὀξυπυθμένοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὀξυπύθμενος < αρχαία ελληνική (ὀξύς) ὀξυ- + (πυθμήν) πυθμέν(ος) + -ος

Επίθετο

ὀξυπύθμενος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

1. με αιχμηρή, μυτερή βάση, όπως για οστρακόδερμα, με μυτερή άκρη (Ὀρειβάσιος, ἰατρός 2.58.85)
2. (μουσική) συνώνυμο του ὀξύπυκνος, που βρίσκεται στην ψηλή περιοχή του πυκνοῦ

Δείτε επίσης

• οξυπύθμενος (νέα ελληνικά, για αγγεία)

Πηγές

• ὀξυπύθμενος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.