ὀρύττω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ὀρύττω στην Αττική, αλλού όμως ὀρύσσω < αβέβαιης ετυμολογίας

Ρήμα

ὀρύττω θηλυκό

1. σκάβω
2. εξορύσσω
3. διορύττω και διορύσσω
4. θάβω, παραχώνω

Εκφράσεις

• πύξ ὀρύσσω : καταφέρνω ισχυρό πλήγμα

Συγγενικά

• ὄρυγμα
• ὀρυκτός
• ὄρυξις
• ὀρυχή

Σύνθετα

• διορύττω και διορύσσω, διορυχή, διῶρυξ, διόρυξις
• φρεορύχος
• νεκρορύκτης
• τυμβορύκτης, τυμβωρύχος
• ταφρορρύκτης
• τοιχορύκτης, τοιχωρύχος

Κλίση

Ενεστώτας	Παρατατικός	Μέλλοντας	Αόριστος	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος
ὀρύττω/ὀρύσσω	ὤρυττον/ὤρυσσον	ὀρύξω	ὤρυξα	ὀρώρυχα	ὠρωρύχειν
ὀρύττεις	ὤρυττες	ὀρύξεις	ὤρυξας	ὀρώρυχας	ὠρωρύχεις
ὀρύττει	ὤρυττε	ὀρύξει	ὤρυξεν	ὀρώρυχε	ὠρωρύχει
ὀρύττομεν	ὠρύττομεν	ὀρύξομεν	ὠρύξαμεν	ὀρωρύχαμεν	ὠρωρύχεμεν
ὀρύττετε	ὠρύττετε	ὀρύξετε	ὠρύξατε	ὀρωρύχατε	ὠρωρύχετε
ὀρύττουσι	ὤρυττον	ὀρύξουσι	ὤρυξαν	ὀρωρύχασι	ὠρωρύχεσαν

Απαρέμφατο εν.
ὀρύττειν / ὀρύσσειν