ὁμόθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	*ὁμόθρῐχ- ὁμότρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὁμόθριξ	οἱ/αἱ	ὁμότριχες
γενική	τοῦ/τῆς	ὁμότριχος	τῶν	ὁμοτρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	ὁμότριχῐ	τοῖς/ταῖς	ὁμότριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὁμότριχᾰ	τοὺς/τὰς	ὁμότριχᾰς
κλητική ὦ!		ὁμόθριξ		ὁμότριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὁμότριχε
γεν-δοτ	τοῖν		ὁμοτρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὁμόθριξ < ὁμό- + -θριξ

Ουσιαστικό

ὁμόθριξ αρσενικό ή θηλυκό, σε επιθετική λειτουργία

• που έχει ίδια μαλλιά

Άλλες μορφές

• ὁμότριχος (στον Ησύχιο)
• οὑμόθριξ
• ὁμοιόθριξ

Συνώνυμα

• ὄθριξ

Πηγές

• ὁμόθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.