Ενεργητικός Ενεστώτας |
προσωπικές εγκλίσεις |
οριστική |
υποτακτική |
ευκτική |
προστακτική |
ἐγώ |
ὁρῶ |
ὁρῶ |
ὁρῷμι / ὁρῴην |
- |
σύ |
ὁρᾷς |
ὁρᾷς |
ὁρῷς / ὁρῴης |
ὅρα |
οὖτος |
ὁρᾷ |
ὁρᾷ |
ὁρῷ / ὁρῴη |
ὁράτω |
ἡμεῖς |
ὁρῶμεν |
ὁρῶμεν |
ὁρῷμεν |
- |
ὑμεῖς |
ὁρᾶτε |
ὁρᾶτε |
ὁρῷτε |
ὁρᾶτε |
οὗτοι |
ὁρῶσι(ν) |
ὁρῶσι(ν) |
ὁρῷεν |
ὁρώντων / ὁράτωσαν |
ονοματικοί τύποι |
απαρέμφατο |
μετοχή |
ὁρᾶν |
ὁρῶν |
ὁρῶσα |
ὁρῶν |
Ενεργητικός Παρατατικός |
προσωπικές εγκλίσεις |
οριστική |
υποτακτική |
ευκτική |
προστακτική |
ἐγώ |
ἑώρων |
- |
- |
- |
σύ |
ἑώρας |
- |
- |
- |
οὖτος |
ἑώρα |
- |
- |
- |
ἡμεῖς |
ἑωρῶμεν |
- |
- |
- |
ὑμεῖς |
ἑωρᾶτε |
- |
- |
- |
οὗτοι |
ἑώρων |
- |
- |
- |
Μέσος Μέλλοντας |
προσωπικές εγκλίσεις |
οριστική |
υποτακτική |
ευκτική |
προστακτική |
ἐγώ |
ὄψομαι |
- |
ὀψοίμην |
- |
σύ |
ὄψῃ / ὄψει |
- |
ὄψοιο |
- |
οὖτος |
ὄψεται |
- |
ὄψοιτο |
- |
ἡμεῖς |
ὀψόμεθα |
- |
ὀψοίμεθα |
- |
ὑμεῖς |
ὄψεσθε |
- |
ὄψοισθε |
- |
οὗτοι |
ὄψονται |
- |
ὄψοιντο |
- |
ονοματικοί τύποι |
απαρέμφατο |
μετοχή |
ὄψεσθαι |
ὀψόμενος |
ὀψομένη |
ὀψόμενον |
Ενεργητικός Αόριστος β' |
προσωπικές εγκλίσεις |
οριστική |
υποτακτική |
ευκτική |
προστακτική |
ἐγώ |
εἶδον |
ἴδω |
ἴδοιμι |
- |
σύ |
εἶδες |
ἴδῃς |
ἴδοις |
ἰδέ |
οὖτος |
εἶδε |
ἴδῃ |
ἴδοι |
ἰδέτω |
ἡμεῖς |
εἴδομεν |
ἴδωμεν |
ἴδοιμεν |
- |
ὑμεῖς |
εἴδετε |
ἴδητε |
ἴδοιτε |
ἴδετε |
οὗτοι |
εἶδον |
ἴδωσι(ν) |
ἴδοιεν |
ἰδόντων / ἰδέτωσαν |
ονοματικοί τύποι |
απαρέμφατο |
μετοχή |
ἰδεῖν |
ἰδών |
ἰδοῦσα |
ἰδόν |
Ενεργητικός Παρακείμενος |
προσωπικές εγκλίσεις |
οριστική |
υποτακτική |
ευκτική |
προστακτική |
ἐγώ |
ἑώρακα |
ἑωράκω / ἑωρακώς, ἑωρακυῖα, ἑωρακός ὦ |
ἑωράκοιμι / ἑωρακώς, ἑωρακυῖα, ἑωρακός εἴην |
- |
σύ |
ἑώρακας |
ἑωράκῃς / ἑωρακώς, ἑωρακυῖα, ἑωρακός ᾖς |
ἑωράκοις / ἑωρακώς, ἑωρακυῖα, ἑωρακός εἴης |
ἑωρακώς, ἑωρακυῖα, ἑωρακός ἴσθι |
οὗτος |
ἑώρακε |
ἑωράκῃ / ἑωρακώς, ἑωρακυῖα, ἑωρακός ᾖ |
ἑωράκοι / ἑωρακώς, ἑωρακυῖα, ἑωρακός εἴη |
ἑωρακώς, ἑωρακυῖα, ἑωρακός ἔστω |
ἡμεῖς |
ἑωράκαμεν |
ἑωράκωμεν / ἑωρακότες, ἑωρακυῖαι, ἑωρακότα ὦμεν |
ἑωράκοιμεν / ἑωρακότες, ἑωρακυῖαι, ἑωρακότα εἴημεν/εἶμεν |
- |
ὑμεῖς |
ἑωράκατε |
ἑωράκητε / ἑωρακότες, ἑωρακυῖαι, ἑωρακότα ἦτε |
ἑωράκοιτε / ἑωρακότες, ἑωρακυῖαι, ἑωρακότα εἴητε/εἶτε |
ἑωρακότες, ἑωρακυῖαι, ἑωρακότα ἔστε |
οὗτοι |
ἑωράκασι(ν) |
ἑωράκωσι(ν) / ἑωρακότες, ἑωρακυῖαι, ἑωρακότα ὦσι(ν) |
ἑωράκοιεν / ἑωρακότες, ἑωρακυῖαι, ἑωρακότα εἴησαν/εἶεν |
ἑωρακότες, ἑωρακυῖαι, ἑωρακότα ἔστων |
ονοματικοί τύποι |
απαρέμφατο |
μετοχή |
ἑωρακέναι |
ἑωρακώς |
ἑωρακυῖα |
ἑωρακός |
Ενεργητικός Παρακείμενος |
προσωπικές εγκλίσεις |
οριστική |
υποτακτική |
ευκτική |
προστακτική |
ἐγώ |
ἑόρακα |
ἑοράκω / ἑορακώς, ἑορακυῖα, ἑορακός ὦ |
ἑοράκοιμι / ἑορακώς, ἑορακυῖα, ἑορακός εἴην |
- |
σύ |
ἑόρακας |
ἑοράκῃς / ἑορακώς, ἑορακυῖα, ἑορακός ᾖς |
ἑοράκοις / ἑορακώς, ἑορακυῖα, ἑορακός εἴης |
ἑορακώς, ἑορακυῖα, ἑορακός ἴσθι |
οὗτος |
ἑόρακε |
ἑοράκῃ / ἑορακώς, ἑορακυῖα, ἑορακός ᾖ |
ἑοράκοι / ἑορακώς, ἑορακυῖα, ἑορακός εἴη |
ἑορακώς, ἑορακυῖα, ἑορακός ἔστω |
ἡμεῖς |
ἑοράκαμεν |
ἑοράκωμεν / ἑορακότες, ἑορακυῖαι, ἑορακότα ὦμεν |
ἑοράκοιμεν / ἑορακότες, ἑορακυῖαι, ἑορακότα εἴημεν/εἶμεν |
- |
ὑμεῖς |
ἑοράκατε |
ἑοράκητε / ἑορακότες, ἑορακυῖαι, ἑορακότα ἦτε |
ἑοράκοιτε / ἑορακότες, ἑορακυῖαι, ἑορακότα εἴητε/εἶτε |
ἑορακότες, ἑορακυῖαι, ἑορακότα ἔστε |
οὗτοι |
ἑοράκασι(ν) |
ἑοράκωσι(ν) / ἑορακότες, ἑορακυῖαι, ἑορακότα ὦσι(ν) |
ἑοράκοιεν / ἑορακότες, ἑορακυῖαι, ἑορακότα εἴησαν/εἶεν |
ἑορακότες, ἑορακυῖαι, ἑορακότα ἔστων |
ονοματικοί τύποι |
απαρέμφατο |
μετοχή |
ἑορακέναι |
ἑορακώς |
ἑορακυῖα |
ἑορακός |
Ενεργητικός Υπερσυντέλικος |
προσωπικές εγκλίσεις |
οριστική |
υποτακτική |
ευκτική |
προστακτική |
ἐγώ |
ἑωράκειν |
- |
- |
- |
σύ |
ἑωράκεις |
- |
- |
- |
οὖτος |
ἑωράκει |
- |
- |
- |
ἡμεῖς |
ἑωράκεμεν |
- |
- |
- |
ὑμεῖς |
ἑωράκετε |
- |
- |
- |
οὗτοι |
ἑωράκεσαν |
- |
- |
- |
|