ὄν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ὄν < από το ουδέτερο της μετοχής (ὤν οὖσα ὄν) ενεστώτα του ρήματος εἰμί (είμαι)

Ουσιαστικό

ὄν ουδέτερο

• ουσιαστικοποιημένη μετοχή από την οποία προέρχεται η λέξη (και επιστήμη) της οντολογίας, και σημαίνει το πραγματικό, εκείνο που υπάρχει, σε αντιδιαστολή προς το τό μή ὄν

• τα ὄντα τα είδη της ζωής, τα πλάσματα, οι υπάρξεις
• τῶν ὄν εἰδῶν (και άκλιτο)

Συγγενικά

• ὄντως (επίρρημα όντως)
• τῶ ὄντι, τωόντι ή και τώντις (ιδιωματικά στη νεοελληνική και μια λέξη καιτώντι: πράγματι!)
• και από τη νέα ελληνική αλλά και σε ξένες γλώσσες:
• οντολογία
• οντότητα
• οντολογικός

Εκφράσεις

• οὐδέν γίνεται ἐκ τοῦ μή ὄντος Επίκουρος
• ἐξ οὐκ ὄντων ἐποίησεν αὐτὰ ὁ θεός (κατά Λουκά)

Δείτε επίσης

• ὤν για τις χρήσεις του ὄν ως μετοχής