ὄρνις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός		πληθυντικός
	ὀρνῑθ- ὀρνι-     αττικός τύπος : ὀρνε-
					διαλεκτικά
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὄρνις	οἱ/αἱ	ὄρνιθες		αττικός: ὄρνεις
γενική	τοῦ/τῆς	ὄρνιθος	τῶν	ὀρνίθων		αττικός: ὄρνεων
δοτική	τῷ/τῇ	ὄρνιθῐ	τοῖς/ταῖς	ὄρνισῐ(ν)		επικός: ὀρνίθεσσι
αιτιατική		τὸν ὄρνιν & ὄρνιν τὴν ὄρνιθα	τοὺς/τὰς	ὄρνιθᾰς & ὄρνῑς		αττικός: ὄρνεις
κλητική ὦ!		ὄρνι		ὄρνιθες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ			ὄρνιθε
γεν-δοτ	τοῖν			ὀρνίθοιν
Δείτε και τον τύπος ὄρνιξ, δωρική κλίση με θέμα ὄρνιχ-ος.
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄρνις' όπως «ὄρνις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὄρνις < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂oren / *h₃eren (αετός, μεγάλο πουλί)

Ουσιαστικό

ὄρνις αρσενικό ή θηλυκό [ὄρνῑθ-]

• (πτηνό) το πουλί

Άλλες μορφές

• ὄρνεον
• ὄρνιξ

Εκφράσεις

• ὀρνίθων γάλα, φέρει καὶ ὀρνίθων γάλα

Συγγενικές λέξεις

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• ὄρνις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὄρνις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.