ὄψ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὄψ	αἱ	ὄπες
γενική	τῆς	ὀπός	τῶν	ὀπῶν
δοτική	τῇ	ὀπῐ́	ταῖς	ὀψῐ́(ν)
αιτιατική	τὴν	ὄπᾰ	τὰς	ὄπᾰς
κλητική ὦ!		ὄψ		ὄπες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὄπε
γεν-δοτ	τοῖν		ὀποῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'γύψ' όπως «γύψ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

ὄψ < πρωτοελληνική *wókʷs < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *wṓkʷs (φωνή) < *wekʷ- (μιλώ) → δείτε τη λέξη ἔπος

Ουσιαστικό

ὄψ θηλυκό

1. (ποιητικό) η φωνή
2. (ποιητικό) λέξη, λόγος

Συγγενικά

• Καλλιόπη

Ετυμολογία 2

ὄψ < πρωτοελληνική *ókʷs < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₃ókʷs (μάτι) < *h₃ekʷ- (βλέπω). (δείτε ὄψομαι και ὄπωπα, μέλλοντας και παρακείμενος του ὁράω αντίστοιχα. Το ίδιο θέμα απαντά και στις συνώνυμες λέξεις ὄμμα, ὀμμάτιον ὀμμάτιον και ὀφθαλμός.

Ουσιαστικό

ὄψ θηλυκό

1. μάτι
2. πρόσωπο

Συνώνυμα

• ὄψις

Συγγενικά

• ἦνοψ, Ἦνοψ, Ἠνοπίδης

Πηγές

• ὄψ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὄψ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.