ὑψιπετής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ὑψιπετής	τὸ ὑψιπετές	οἱ, αἱ ὑψιπετεῖς	τὰ ὑψιπετῆ
Γενική	τοῦ, τῆς ὑψιπετοῦς	τοῦ ὑψιπετοῦς	τῶν ὑψιπετῶν	τῶν ὑψιπετῶν
Δοτική	τῷ, τῇ ὑψιπετεῖ	τῷ ὑψιπετεῖ	τοῖς, ταῖς ὑψιπετέσι(ν)	τοῖς ὑψιπετέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν ὑψιπετῆ	τὸ ὑψιπετές	τοὺς, τὰς ὑψιπετεῖς	τὰ ὑψιπετῆ
Κλητική	ὑψιπετές	ὑψιπετές	ὑψιπετεῖς	ὑψιπετῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ὑψιπετεῖ
Γενική-Δοτική			ὑψιπετοῖν

Ετυμολογία

ὑψιπετής < ὑψι- + πίπτω

Επίθετο

ὑψιπετής

• ο ουρανοκατέβατος, που πέφτει από τον ουρανό