Ὑαμπολίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ὑαμπολίτης	οἱ	Ὑαμπολῖται
γενική	τοῦ	Ὑαμπολίτου	τῶν	Ὑαμπολιτῶν
δοτική	τῷ	Ὑαμπολίτῃ	τοῖς	Ὑαμπολίταις
αιτιατική	τὸν	Ὑαμπολίτην	τοὺς	Ὑαμπολίτᾱς
κλητική ὦ!		Ὑαμπολῖτᾰ		Ὑαμπολῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ὑαμπολίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Ὑαμπολίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ὑαμπολίτης < Ὺάμπολ(ις) + -ίτης

Ουσιαστικό

Ὑαμπολίτης αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της πόλης Ὑάμπολις

Πηγές

• Ὑαμπολίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.