ὠλεσίκαρπος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ὠλεσίκαρπος < ὤλεσα (απώλεσα) < ὄλλυμι (χάνω) + καρπός

Επίθετο

ὠλεσίκαρπος

1. που χάνει τους καρπούς του

   ἰτέαι ὠλεσίκαρποι (Ομήρου Οδύσσεια, κ 510)

Αναφορές

• Θησαυρός της Ελληνικής γλώσσης, Y - Ōō, Volume 8, Henri Estienne, Charles Benoît Hase, Didot, 1865, σελ. 2020
• Eustathii ... commentarii ad Homeri Iliadem, ed. by J.G. Stallbaum, Eustathius (abp. of Thessalonica.), 1829, τόμος 3, σελ. 160 (Ευστάθιος Θεσσαλονίκης)
• Οππιανού Κυνηγετικά και Αλιευτικά, Johann Gottlob Schneider, David Peifer, Gottfried Heinrich Schaefer, apud Ioa. Aug. Gottl. Weigel, Λειψία, 1813, σελ. 48