ὠμότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ὠμοτητ-
ονομαστική	ἡ	ὠμότης	αἱ	ὠμότητες
γενική	τῆς	ὠμότητος	τῶν	ὠμοτήτων
δοτική	τῇ	ὠμότητῐ	ταῖς	ὠμότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ὠμότητᾰ	τὰς	ὠμότητᾰς
κλητική ὦ!		ὠμότης		ὠμότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὠμότητε
γεν-δοτ	τοῖν		ὠμοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὠμότης < ὠμό(ς) + -της

Ουσιαστικό

ὠμότης θηλυκό

1. η ωμή κατάσταση, το να είναι ένα τρόφιμο άγουρο ή να μην έχει μαγειρευτεί ενώ θα έπρεπε
2. δυσπεψία
3. σκληρότητα, αναλγησία, ωμότητα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ὠμός

Πηγές

• ὠμότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὠμότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.