ᾠδικός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ᾠδικός	ἡ	ᾠδική	τὸ	ᾠδικόν
γενική	τοῦ	ᾠδικοῦ	τῆς	ᾠδικῆς	τοῦ	ᾠδικοῦ
δοτική	τῷ	ᾠδικῷ	τῇ	ᾠδικῇ	τῷ	ᾠδικῷ
αιτιατική	τὸν	ᾠδικόν	τὴν	ᾠδικήν	τὸ	ᾠδικόν
κλητική ὦ!		ᾠδικέ		ᾠδική		ᾠδικόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ᾠδικοί	αἱ	ᾠδικαί	τὰ	ᾠδικᾰ́
γενική	τῶν	ᾠδικῶν	τῶν	ᾠδικῶν	τῶν	ᾠδικῶν
δοτική	τοῖς	ᾠδικοῖς	ταῖς	ᾠδικαῖς	τοῖς	ᾠδικοῖς
αιτιατική	τοὺς	ᾠδικούς	τὰς	ᾠδικᾱ́ς	τὰ	ᾠδικᾰ́
κλητική ὦ!		ᾠδικοί		ᾠδικαί		ᾠδικᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ᾠδικώ	τὼ	ᾠδικᾱ́	τὼ	ᾠδικώ
γεν-δοτ	τοῖν	ᾠδικοῖν	τοῖν	ᾠδικαῖν	τοῖν	ᾠδικοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ᾠδικός < ᾠδ(ή) + -ικός

Επίθετο

ᾠδικός, -ή, -όν, συγκριτικός : ᾠδικώτερος, υπερθετικός :  ᾠδικότατος

1. που αγαπά την ᾠδή
2. που είναι ικανός να άδει, να τραγουδά, που είναι εξασκημένος στο τραγούδι

Παράγωγα

• ᾠδικῶς

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)
• Λέξεις ῳδικ- @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts

→ και δείτε τη λέξη ᾠδή

Δείτε επίσης

ως αντώνυμα:

• ῥητορικός
• ὀρχηστικός

Πηγές

• ᾠδικός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ᾠδικός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.