ῥεγεωνάρχης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ῥεγεωνάρχης	οἱ	ῥεγεωνάρχαι
γενική	τοῦ	ῥεγεωνάρχου	τῶν	ῥεγεωναρχῶν
δοτική	τῷ	ῥεγεωνάρχῃ	τοῖς	ῥεγεωνάρχαις
αιτιατική	τὸν	ῥεγεωνάρχην	τοὺς	ῥεγεωνάρχᾱς
κλητική ὦ!		ῥεγεωνάρχᾰ		ῥεγεωνάρχαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥεγεωνάρχᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ῥεγεωνάρχαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥεγεωνάρχης < ῥεγεών + -άρχης

Ουσιαστικό

ῥεγεωνάρχης αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) ο επικεφαλής μιας ρηγιώνας

Πηγές

• ῥεγεωνάρχης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.