ῥῆσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ῥῆσῐς	αἱ	ῥήσεις
γενική	τῆς	ῥήσεως	τῶν	ῥήσεων
δοτική	τῇ	ῥήσει	ταῖς	ῥήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ῥῆσῐν	τὰς	ῥήσεις
κλητική ὦ!		ῥῆσῐ		ῥήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥήσει
γεν-δοτ	τοῖν		ῥησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥῆσις < θέμα ϝρη-, μεταπτωτική βαθμίδα στην πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *werh₁- (λέω, μιλάω) απ' όπου και ῥῆμα + -σις. Δείτε και ἐρέω. εἴρω.

Ουσιαστικό

ῥῆσις θηλυκό

• ρήση, σύντομη φράση ή πρόταση από γνωστό πρόσωπο, η οποία εκφράζει μια αντίληψη της πραγματικότητας ή κάποια αρχή
• ※  Πρὸς ταῦτα ὁ Σκυθέων βασιλεὺς Ἰδάνθυρσος λέγει τάδε. «οὕτω τὸ ἐμὸν ἔχει, ὦ Πέρσα. ... .... κλαίειν λέγω». τοῦτο ἐστὶ ἡ ἀπὸ Σκυθέων ῥῆσις (Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Μελπομένη 127)

Άλλες μορφές

• ϝρῆσις

Εκφράσεις

• ἡ ἀπό Σκυθέων ῥῆσις

Πηγές

• ῥῆσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥῆσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.