-άδιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	-άδιον	τὰ	-άδιᾰ
γενική	τοῦ	-αδίου	τῶν	-αδίων
δοτική	τῷ	-αδίῳ	τοῖς	-αδίοις
αιτιατική	τὸ	-άδιον	τὰ	-άδιᾰ
κλητική ὦ!		-άδιον		-άδιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		-αδίω
γεν-δοτ	τοῖν		-αδίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

-άδιον < ουσιαστικό με θέμα που έληγε σε -αδ-  + υποκοριστικό επίθημα -ιον. Αυτονομήθηκε και ως επέκταση σε άλλα ουσιαστικά ή και χωρίς υποκοριστική σημασία.

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: -άδιο, -άδι

Επίθημα

-άδιον, -ου ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) υποκοριστικό επίθημα για το σχηματισμό ουδέτερων ουσιαστικών
  1. με υποκοριστική σημασία

     λαμπάς (θέμα λαμπαδ-) > λαμπάδιον

     λιβάς (λιβαδ-) > λιβάδιον

  2. ή χωρίς υποκοριστική σημασία

     σῆμα (σηματ-) > σημάδιον

Δείτε επίσης

• Παράγωγα με επίθημα -άδιον (αρχαία ελληνικά) στο Βικιλεξικό
• Λέξεις -άδιον @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts