beguile

Αγγλικά (en)

ενεστώτας	beguile
γ΄ ενικό ενεστώτα	beguiles
αόριστος	beguiled
παθητική μετοχή	beguiled
ενεργητική μετοχή	beguiling

Ετυμολογία

beguile < (κληρονομημένο) μέση αγγλική begylen < be- + guile

Προφορά

ΔΦΑ : /bɪˈɡaɪl/

Ρήμα

beguile ^(en)

1. ξεγελώ/παρασύρω κάποιον ωστέ να κάνει κάτι

   ⮡  the godess Hera beguiled Heracles into killing his family

   η θεά Ήρα ξεγέλασε τον Ηρακλή ώστε να σκοτώσει την οικογένειά του

   ≈ συνώνυμα: deceive, delude

2. σαγηνεύω κάποιον

   ⮡  the killer's good looks beguiled the victims who would follow him into a dark alley

   η ομορφιά του δολοφόνου σαγήνευε τα θύματα που θα τον ακολουθούσαν σε ένα σκοτεινό σοκάκι

   ≈ συνώνυμα: charm, delight, captivate

Συγγενικά

• beguiling
• beguiler
• beguilement
• wile