coincidence

Αγγλικά (en)

ενικός	πληθυντικός
coincidence	coincidences

Ουσιαστικό

coincidence ^(en)

1. (μετρήσιμο και μη μετρήσιμο) η σύμπτωση, το γεγονός ότι δύο πράγματα συμβαίνουν ταυτόχρονα κατά τύχη

   ⮡  What a strange coincidence!

   Τι παράξενη σύμπτωση!

2. (μόνο ενικός, επίσημο) η σύμπτωση, το γεγονός ότι δύο ή περισσότερες απόψεις κτλ. είναι ίδιες

   ⮡  a coincidence of views/opinions - σύμπτωση απόψεων

Συνώνυμα

• concurrence

Πηγές

• coincidence - Oxford Learner's Dictionaries
• Stavropoulos, D N (2008). Stavropoulos, G N. ed. Oxford Greek-English Learner's Dictionary (Revised έκδοση). Oxford: Oxford University Press. σελ. 840. ISBN 9780194325684. , λήμμα: σύμπτωση