constans

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

cōnstāns < μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος cōnstō (συγκρατώ, κρατώ σταθερά)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈkõː.stãːs/ (κλασική λατινική)

τυπογραφικός συλλαβισμός : cōn‐stāns

Μετοχή

cōnstāns, -āns, -āns ^(la)

1. σταθερός, βέβαιος
2. ευσταθής

Αντώνυμα

• incōnstāns

Παράγωγα

• cōnstāntĭā
• Cōnstāntīnus

Κλίση

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	constans	constans	constans	constantēs	constantēs	constantia
γενική	constantis	constantis	constantis	constantium	constantium	constantium
δοτική	constantī	constantī	constantī	constantibus	constantibus	constantibus
αιτιατική	constantem	constantem	constans	constantēs	constantēs	constantia
κλητική	constans	constans	constans	constantēs	constantēs	constantia
αφαιρετική	constante/ constanti1	constante/ constanti1	constante/ constanti1	constantibus	constantibus	constantibus
1constante η επιρρηματική μετοχή και constanti η επιθετική (Μετοχές)

Απόγονοι

cōnstāns (λατινικά)

→ γαλλικά: constant

→ αγγλικά: constant

Πηγές

• constans - Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette [Γκαφιό, Φελίξ (1934) Εικονογραφημένο λατινογαλλικό λεξικό, Ασέτ] (στα γαλλικά)
• constans - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.