Χαυτεία
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]
| ↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | τα | Χαυτεία | ||
| γενική | των | Χαυτείων | ||
| αιτιατική | τα | Χαυτεία | ||
| κλητική | Χαυτεία | |||
| Κατηγορία όπως «πεύκο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία [επεξεργασία]
Προφορά[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /xafˈti.a/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : Χαυ‐τεί‐α
Κύριο όνομα[επεξεργασία]
Χαυτεία ουδέτερο, μόνο στον πληθυντικό
- συνοικία της Αθήνας
- ※ Περνᾷ τὸ πυροβολικὸ / ἀπ' τὰ Χαυτεῖα... τί κακό! / κι' ἀπὸ ἀνάμικταις φωναῖς / βουΐζει ἕνας καφενές. (Γεώργιος Σουρής, Κανόνια, 1883)
- ※ Κ’ ἕνα βράδυ, τὴν ὥρα ποὺ ὅλα τὰ φῶτα τῆς Ἀθήνας εἴχανε ἀναφτεῖ, καὶ τῶν μαγαζιῶν οἱ ρεκλάμες φάνταζαν καὶ στράβωναν παρδαλές, κι’ ὁ κόσμος στὰ Χαυτεῖα πυκνὸς καὶ βούϊζε, καὶ τὸ κρύο ξούριζε, ὁ Θανάσης κάθονταν κάπου ἐκεῖ στὴ γωνιά του. (Κλεαρέτη Μαλάμου-Δίπλα, Τα κουνάβια, στο περιοδικό Νέα Εστία τχ. 185 (1 Σεπτεμβρίου 1934), τόμ. 16, σελ. 782)
Δείτε επίσης[επεξεργασία]
-
Χαυτεία στη Βικιπαίδεια
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
Αναφορές[επεξεργασία]
- ↑ βλ. Κώστας Η. Μπίρης, Αι τοπωνυμίαι της πόλεως και των περιχώρων των Αθηνών (Αθήνα: Υπουργείο Πολιτισμού-Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων, 32006, ISBN 960-214445-9)
- ↑ Μανόλης Τριανταφυλλίδης, Τα οικογενειακά μας ονόματα, (Θεσσαλονίκη: Ίδρυμα Μανώλη Τριανταφυλλίδη, 1995), σελ. 35)
Κατηγορίες:
- Ουσιαστικά που κλίνονται όπως το 'πεύκο' χωρίς ενικό (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά ουδέτερα (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά χωρίς ενικό (νέα ελληνικά)
- Τοπωνύμια από ανθρωπωνύμια (νέα ελληνικά)
- Λήμματα με προφορά ΔΦΑ (νέα ελληνικά)
- Κύρια ονόματα (νέα ελληνικά)
- Συνοικίες της Αθήνας (νέα ελληνικά)
- Συνοικίες (νέα ελληνικά)
- Τοπωνύμια της Αθήνας (νέα ελληνικά)
- Τοπωνύμια (νέα ελληνικά)
- Συνοικίες της Ελλάδας (νέα ελληνικά)
- Λήμματα με παραθέματα ποίησης (νέα ελληνικά)
- Λήμματα με παραθέματα (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (ελληνικά)