ακρόπολη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ακρόπολη	οι	ακροπόλεις
γενική	της	ακρόπολης*	των	ακροπόλεων
αιτιατική	την	ακρόπολη	τις	ακροπόλεις
κλητική		ακρόπολη		ακροπόλεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ακροπόλεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Η ακρόπολη της Λίνδου

Ετυμολογία

ακρόπολη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀκρόπολις + -η. Συγχρονικά αναλύεται σε ακρό- + -πολη

Προφορά

ΔΦΑ : /aˈkɾo.po.li/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐κρό‐πο‐λη

Ουσιαστικό

ακρόπολη θηλυκό

1. (αρχαιολογία) ύψωμα που παρείχε προστασία και γι' αυτό το λόγο γινόταν ο τόπος εγκατάστασης ενός οικισμού κατά τους προϊστορικούς χρόνους
2. το υψηλότερο μέρος μιας αρχαίας ή βυζαντινής πόλης. Εκεί έβρισκαν οι πολίτες της ένα ύστατο καταφύγιο σε περίπτωση πολέμου

   ≈ συνώνυμα: κάστρο

3. (μεταφορικά) ο τόπος που συνδέθηκε καθοριστικά με την ανάπτυξη και την πορεία ενός λαού ή κινήματος κλπ

   ≈ συνώνυμα: προπύργιο

   το Σούλι και η Μάνη υπήρξαν στα χρόνια της τουρκοκρατίας δυο ακροπόλεις του ελληνισμού

Μεταφράσεις

    ακρόπολη

αγγλικά : acropolis (en)