ἀλυτάρχης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀλυτάρχης	οἱ	ἀλυτάρχαι
γενική	τοῦ	ἀλυτάρχου	τῶν	ἀλυταρχῶν
δοτική	τῷ	ἀλυτάρχῃ	τοῖς	ἀλυτάρχαις
αιτιατική	τὸν	ἀλυτάρχην	τοὺς	ἀλυτάρχᾱς
κλητική ὦ!		ἀλυτάρχᾰ		ἀλυτάρχαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀλυτάρχᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλυτάρχαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀλυτάρχης < ἀλύτ(ης) + -άρχης (< ἄρχω)

Ουσιαστικό

ἀλυτάρχης αρσενικό

• ο επικεφαλής των ἀλυτών, της αστυνόμευσης των Ολυμπιακών αγώνων

  ※  Ἀλυτάρχης: ῾Ο τῆς ἐν τῷ ᾿Ολυμπιακῷ ἀγῶνι εὐκοσμίας ἄρχων. ᾿Ηλεῖοι γὰρ τοὺς ῥαβδοφόρους ἢ μαστιγοφόρους παρὰ τοῖς ἄλλοις καλουμένους ἀλύτας καλοῦσι, καὶ τὸν τούτων ἄρχοντα ἀλυτάρχην. ῞Ηδυλος δὲ εἰς τὰ ἐπιγράμματα Καλλιμάχου διὰ δύο λάμβδα ὀνομάζει τοὺς ἀλύτας ἀλλύτας. (Μέγα Ετυμολογικόν, 72, 15)

Άλλες μορφές

• ἀλύταρχος

Πηγές

• ἀλυτάρχης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.