ἕρμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἕρμᾰ	τὰ	ἕρμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ἕρμᾰτος	τῶν	ἑρμᾰ́των
δοτική	τῷ	ἕρμᾰτῐ	τοῖς	ἕρμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἕρμᾰ	τὰ	ἕρμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ἕρμᾰ		ἕρμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἕρμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἑρμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἕρμα < θέμα ἑρ- + -μα < πιθανόν πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gʷreh₂- (βαρύς).

Προφορά

ΔΦΑ : /hér.ma/ (5ος αιώνας πκε)

ΔΦΑ : /ˈer.ma/ (ελληνιστική κοινή, 4ος αιώνας κε)

Ουσιαστικό

ἕρμα ουδέτερο

1. έρεισμα, στήριγμα, υποστήριξη
2. τα στηρίγματα που κρατούν το πλοίο σε όρθια θέση, όταν ανελκύεται στη στεριά

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 1 (Α. Λοιμός. Μῆνις.), στίχ. 485-486
   νῆα μὲν οἵ γε μέλαιναν ἐπ᾽ ἠπείροιο ἔρυσσαν/ὑψοῦ ἐπὶ ψαμάθοις, ὑπὸ δ᾽ ἕρματα μακρὰ τάνυσσαν

   → λείπει η μετάφραση

3. ύφαλος, σκόπελος

   ※  (Ηρόδοτος, 7, 183, 2)

   τῶν δὲ δέκα νεῶν τῶν βαρβάρων τρεῖς ἐπήλασαν περὶ τὸ ἕρμα τὸ μεταξὺ ἐὸν Σκιάθου τε καὶ Μαγνησίης, καλεόμενον δὲ Μύρμηκα

4. ύψωμα, λόφος
5. έρμα, σαβούρα
6. (στον πληθυντικό) → δείτε τη λέξη ἕρματα: ενώτια, σκουλαρίκια, περιδέραιο, αλυσίδα

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 18 (σ. Ὀδυσσέως καὶ Ἴρου πυγμή.), στίχ. 297-298
   ἕρματα δ᾽ Εὐρυδάμαντι δύω θεράποντες ἔνεικαν,/τρίγληνα μορόεντα· χάρις δ᾽ ἀπελάμπετο πολλή

   → λείπει η μετάφραση

Πηγές

• ἕρμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἕρμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.