habit

Αγγλικά (en)

ενικός	πληθυντικός
habit	habits

Ετυμολογία

habit < (κληρονομημένο) μέση αγγλική habit < παλαιά γαλλική habit < λατινική habitus

Ουσιαστικό

habit ^(en)

1. η συνήθεια, κάτι που κάνω συχνά και σχεδόν χωρίς να το σκέφτομαι, ειδικά κάτι που είναι δύσκολο να σταματήσω να κάνω

   ⮡  I am not in the habit of telling lies.

   Δεν είμαι στις συνήθειές μου να λέω ψέματα.

   ⮡  He will grow out of this habit.

   Θα του φύγει αυτή η συνήθεια μεγαλώνοντας.

   ⮡  Don’t make it a habit of being late.

   Μην το πάρεις συνήθεια ν' αργείς.

   ⮡  He got into the habit of smoking in bed.

   Απόχτησε τη συνήθεια να καπνίζει στο κρεβάτι.

   ≈ συνώνυμα:  custom, practice, way και wont

2. (μη μετρήσιμο) η συνήθεια, συνηθισμένη συμπεριφορά

   ⮡  I knocked on the door, although it was open, out of habit.

   Χτύπησα την πόρτα, αν και ήταν ανοιχτή, από συνήθεια.

Εκφράσεις

• creature of habit
• force of habit

Συγγενικά

• exhibit
• habitual
• habituate
• inhibit
• prohibit

Πηγές

• habit - Oxford Learner's Dictionaries
• Stavropoulos, D N (2008). Stavropoulos, G N. ed. Oxford Greek-English Learner's Dictionary (Revised έκδοση). Oxford: Oxford University Press. σελ. 849. ISBN 9780194325684. , λήμμα: συνήθεια

---

Γαλλικά (fr)

Ετυμολογία

habit < λατινική habitus

Προφορά

^ⓘ 

Ουσιαστικό

habit ^(fr)

• (ενδυμασία) το ρούχο, η ενδυμασία

Συγγενικά

• habiller, s'habiller
• habillement