peregrinus

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

peregrinus < peregre < πρωτοϊταλική *pereagro (που εκτείνεται πέρα από τη γύρω γη, πβ. λατινικά per +‎ ager)

Ουσιαστικό

peregrinus ^(la) αρσενικό

1. ξένος, ταξιδευτής, περιηγητής, πλάνης
2. εξωτικός, αλλότριος, παράξενος, αλλόκοτος
3. (στα μεσαιωνικά λατινικά και με τη μορφή pelegrinus) προσκυνητής

Επίθετο

peregrinus ^(la)

• ξένος, αλλοδαπός, που δεν είναι Ρωμαίος πολίτης

Κλίση (ουσιαστικό)

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	peregrinus	peregrinī
γενική	peregrinī	peregrinōrum
δοτική	peregrinō	peregrinīs
αιτιατική	peregrinum	peregrinōs
κλητική	peregrine	peregrinī
αφαιρετική	peregrinō	peregrinīs
(β' κλίση)

Κλίση (επίθετο)

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	peregrinus	peregrina	peregrinum	peregrinī	peregrinae	peregrina
γενική	peregrinī	peregrinae	peregrinī	peregrinōrum	peregrinārum	peregrinōrum
δοτική	peregrinō	peregrinae	peregrinō	peregrinīs	peregrinīs	peregrinīs
αιτιατική	peregrinum	peregrinam	peregrinum	peregrinōs	peregrinās	peregrina
κλητική	peregrine	peregrina	peregrinum	peregrinī	peregrinae	peregrina
αφαιρετική	peregrinō	peregrinā	peregrinō	peregrinīs	peregrinīs	peregrinīs
(Επίθετα) (Μετοχές) (Αντωνυμίες) (Γερουνδιακά)

Πηγές

• peregrinus - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.