verber

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

verber < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

verber ουδέτερο

1. μαστίγιο

   nudari iubet verberaque adferri (Titus Livius, Ab urbe condita, 8, 28, 4)

   διέταξε να τον γυμνώσουν και να τον μαστιγώσουν

2. μαστίγωμα, πληγή, ράπισμα, μάστιγα
3. χτύπημα, κρούση
4. ράβδος
5. ο ιμάντας της σφεντόνας

Κλίση

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	verber	verberă
γενική	verberis	verberum
δοτική	verberī	verberĭbus
αιτιατική	verber	verberă
κλητική	verber	verberă
αφαιρετική	verbere	verberĭbus
(γ' κλίση)

Σημειώσεις

Ο ενικός δε βρίσκεται συχνά, ιδίως οι πτώσεις ονομαστική, δοτική και αιτιατική ενικού δεν βρίσκονται καθόλου στα λατινικά κείμενα.

Συγγενικά

verberabilis-is-e (=μαστιγώσιμος) verberabundus-a-um verberatio (=μαστίγωση) verberator (=μαστιγωτής) verberatus (=πληγή) verbereus-a-um (=μαστιγώσιμος) verberito (=μαστιγώνω συχνά) verbero (=μαστιγώνω) verbero (=μαστιγωτής)

Εκφράσεις

• a verbis ad verbera (=απ' τα λόγια στα χτυπήματα = όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος)
• post verba verbera (=μετά τα λόγια, τα χτυπήματα = όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος)
• linquae verbera (=(κυριολεκτικά) οι μαστιγώσεις του λόγου = Πρότυπο:μτφ οι επιπλήξεις)