ὑπατεία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὑπατείᾱ	αἱ	ὑπατεῖαι
γενική	τῆς	ὑπατείᾱς	τῶν	ὑπατειῶν
δοτική	τῇ	ὑπατείᾳ	ταῖς	ὑπατείαις
αιτιατική	τὴν	ὑπατείᾱν	τὰς	ὑπατείᾱς
κλητική ὦ!		ὑπατείᾱ		ὑπατεῖαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὑπατείᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὑπατείαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὑπατεία <αρχαία ελληνική ὕπατος < ὑπό < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *upo (υπό)

Ουσιαστικό

ὑπατεία θηλυκό

• ((ελληνιστική κοινή)) υπατεία

Άλλες μορφές

• ὑπατία