ἄρχων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἄρχων < ουσιαστικοποιημένη μετοχή ενεστώτα του ρήματος ἄρχω

Ουσιαστικό

ἄρχων

1. ο ηγέτης, ο κυβερνήτης, ο άρχοντας, ο επικεφαλής, αυτός που ἄρχει

   ἄρχοντί τ᾽ ἄρχων καὶ κασιγνήτῳ κάσις, ἐχθρὸς σὺν ἐχθρῷ (άρχοντας εναντίον άρχοντα, αδελφός εναντίον αδελφού, και εχθρός εναντίον εχθρού)

   πολυάνδρου δ᾽ Ἀσίας ἄρχων (της πολυάνθρωπης Ασίας ηγέτης)

2. επίσημος τίτλος, αρχικά στην Αθήνα και στη Σπάρτη
   1. οἱ ἐννέα ἄρχοντεςτης Αθήνας, δηλαδή ο Ἄρχων ή ἐπώνυμος άρχων (που έδινε το όνομά του στη χρονιά), ο πολέμαρχος, ο βασιλεύς και οι έξη θεσμοθέτες
   2. οι έφοροι στη Σπάρτη
   3. οι κυβερνήτες περιοχών που ανήκαν στην Αθηναϊκή ή Δηλιακή Συμμαχία
   4. (ελληνιστική κοινή) ο διευθύνων συναγωγή στα πρώτα χριστιανικά χρόνια
   5. (ελληνιστική κοινή) ο Ρωμαίος διοικητής (praefectus)

Συγγενικά

• ἀρχίδιον
• → και δείτε τη λέξη ἀρχή

Πηγές

• ἄρχων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄρχων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.