εκχώρηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	εκχώρηση	οι	εκχωρήσεις
γενική	της	εκχώρησης*	των	εκχωρήσεων
αιτιατική	την	εκχώρηση	τις	εκχωρήσεις
κλητική		εκχώρηση		εκχωρήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, εκχωρήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εκχώρηση < ελληνιστική κοινή ἐκχώρησις < αρχαία ελληνική ἐκχωρέω / ἐκχωρῶ < χωρέω / χωρῶ

Ουσιαστικό

εκχώρηση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του εκχωρώ

Μεταφράσεις

    εκχώρηση