βουτσί

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	βουτσί	τα	βουτσιά
γενική	του	βουτσιού	των	βουτσιών
αιτιατική	το	βουτσί	τα	βουτσιά
κλητική		βουτσί		βουτσιά
Οι καταλήξεις -ιού, -ιά, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «παιδί» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βουτσί < μεσαιωνική ελληνική βουτσί / βουτσίον / βουτσίν / βουττίν < (ελληνιστική κοινή) βούτις < υστερολατινική buttis < … < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *bʰeHw- (φυσώ, φουσκώνω)

Ουσιαστικό

βουτσί ουδέτερο

• Πρότυπο:ιδιωμ (παρωχημένο) το βαρέλι