πρόσθεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πρόσθεση	οι	προσθέσεις
γενική	της	πρόσθεσης*	των	προσθέσεων
αιτιατική	την	πρόσθεση	τις	προσθέσεις
κλητική		πρόσθεση		προσθέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προσθέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσθεση < αρχαία ελληνική πρόσθεσις < προστίθημι < πρός + τίθημι

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈpɾo.sθe.si/

Ουσιαστικό

πρόσθεση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του προσθέτω
  1. (αριθμητική) η αριθμητική πράξη (δυαδικός τελεστής) του αθροίσματος δύο αριθμών

     ≈ συνώνυμα: άθροιση

     ≠ αντώνυμα: αφαίρεση

  2. η συνένωση δύο ή περισσότερων πραγμάτων ή ποσοτήτων

     ≈ συνώνυμα: προσθήκη

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις προσθέτω, προς και θέτω

Δείτε επίσης

• πρόσθεση στη Βικιπαίδεια 
• στοιχειώδεις πράξεις της αριθμητικής: πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμός, διαίρεση
• προσθαφαίρεση, προσθαφαιρώ

Μεταφράσεις

    πρόσθεση

αγγλικά : addition (en), prosthesis (en) γαλλικά : addition (fr) ισπανικά : adición (es) ρουμανικά : adunare (ro)