πύραυνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πῠραυνο-
ονομαστική	ὁ	πύραυνος	οἱ	πύραυνοι
γενική	τοῦ	πυραύνου	τῶν	πυραύνων
δοτική	τῷ	πυραύνῳ	τοῖς	πυραύνοις
αιτιατική	τὸν	πύραυνον	τοὺς	πυραύνους
κλητική ὦ!		πύραυνε		πύραυνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πυραύνω
γεν-δοτ	τοῖν		πυραύνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πύραυνος, λέξη του 2ου αιώνα κε < πῦρ + -αυνος < αὔω (με τη σημασία "ανάβω φωτιά")

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: πύραυνο

Ουσιαστικό

πύραυνος [ῠ] αρσενικό (στον ενικό, και ουδέτερο πύραυνον)

• (ελληνιστική κοινή) αγγείο με ευρύ στομια που περιείχε αναμμένα κάρβουνα, (πρβλ. σύγχρονο μαγκάλι)

Αναφορές

• πύραυνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• πύραυνος - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)