τίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

τίς < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kʷis. Συγγενικά: λατινική quis.

Αντωνυμία

τίς

1. (ερωτηματική αντωνυμία) ποιος;
2. (αόριστη αντωνυμία) τις (κάποιος) πριν από εγκλιτικό

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Πλάτων, Μένων, 70α

   ἀποκρίνεσθαι ἐάν τίς τι ἔρηται

Σημειώσεις

• Κανονικά η αόριστη αντωνυμία τονίζεται με βαρεία: τὶς

Σύνθετα

• ὅστις

Κλίση

η ερωτηματική αντωνυμία «τίς» πτώσεις ενικός πληθυντικός ↓ αρσενικό θηλυκό ουδέτερο αρσενικό θηλυκό ουδέτερο ονομαστική τίς τίς τί τίνες τίνες τίνα γενική τίνος / τοῦ τίνος / τοῦ τίνος / τοῦ τίνων τίνων τίνων δοτική τίνι / τῷ τίνι / τῷ τίνι / τῷ τίσι(ν) τίσι(ν) τίσι(ν) αιτιατική τίνα τίνα τί τίνας τίνας τίνα κλητική — — — — — — πτώσεις δυικός ονομαστική-αιτιατική τίνε τίνε τίνε γενική-δοτική τίνοιν τίνοιν τίνοιν Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες

η αόριστη αντωνυμία «τίς» πτώσεις ενικός πληθυντικός ↓ αρσενικό θηλυκό ουδέτερο αρσενικό θηλυκό ουδέτερο ονομαστική τὶς τὶς τὶ τινὲς τινὲς τινὰ / ἄττα γενική τινὸς / του τινὸς / του τινὸς / του τινῶν τινῶν τινῶν δοτική τινὶ / τῳ τινὶ / τῳ τινὶ / τῳ τισὶ(ν) τισὶ(ν) τισὶ(ν) αιτιατική τινά τινά τί τινάς τινάς τινά / ἄττα κλητική — — — — — — πτώσεις δυικός ονομαστική-αιτιατική τινέ τινέ τινέ γενική-δοτική τινοῖν τινοῖν τινοῖν Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες

Πηγές

• τίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.