έγκλιση
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]
↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
---|---|---|---|---|
ονομαστική | η | έγκλιση | οι | εγκλίσεις |
γενική | της | έγκλισης* | των | εγκλίσεων |
αιτιατική | την | έγκλιση | τις | εγκλίσεις |
κλητική | έγκλιση | εγκλίσεις | ||
* παλιότερος λόγιος τύπος, εγκλίσεως | ||||
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά |
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- έγκλιση < → λείπει η ετυμολογία
Προφορά[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /ˈeŋ.ɡli.si/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐γκλι‐ση
- παλιότερος συλλαβισμός : έγ‐κλι‐ση
- ομόηχα: έγκλειση, έγκληση
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
έγκλιση θηλυκό
- (γραμματική) η απώλεια του τόνου μιας λέξης (εγκλιτικού) ή η μετάθεσή του στη λήγουσα της προηγούμενης λέξης, καθώς οι δύο λέξεις συμπροφέρονται
- στη φράση "το τετράδιό μου" παρατηρείται έγκλιση τόνου, καθώς ο τόνος της κτητικής αντωνυμίας μετατίθεται στη λήγουσα του ουσιαστικού
- (γραμματική) ρηματική μορφή που δηλώνει μια ιδιαίτερη απόχρωση για την ενέργεια του ρήματος, πχ το πραγματικό, το πιθανό, το ευκταίο, κ.λπ
- η αρχαία ελληνική είχε τέσσερις εγκλίσεις, οριστική, υποτακτική, ευκτική και προστακτική
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
απώλεια ή μετάθεση του τόνου
Κατηγορίες:
- Ουσιαστικά που κλίνονται όπως το 'δύναμη' (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά θηλυκά (νέα ελληνικά)
- Ελλείπουσες ετυμολογίες (νέα ελληνικά)
- Λήμματα με προφορά ΔΦΑ (νέα ελληνικά)
- Ομόηχα (νέα ελληνικά)
- Νέα ελληνικά
- Ουσιαστικά (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (νέα ελληνικά)
- Γραμματική (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (ελληνικά)