ίμερος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ίμερος	οι	ίμεροι
γενική	του	ίμερου	των	ίμερων
αιτιατική	τον	ίμερο	τους	ίμερους
κλητική		ίμερε		ίμεροι
Συνήθως στον ενικό
Κατηγορία όπως «αντίλαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ίμερος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἵμερος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈi.me.ɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ί‐με‐ρος

ομόηχο: ήμερος

παρώνυμο: ήρεμος

Ουσιαστικό

ίμερος αρσενικό

• (αρχαιοπρεπές) η επιθυμία, ο πόθος (κυρίως ερωτικός)

Μεταφράσεις

    ίμερος

→ δείτε τη λέξη πόθος

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)