γήλιος

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

γήλιος < ἥλιος

Ουσιαστικό

γήλιος αρσενικό

• ποιητική έκφραση για τον ήλιο

• Τον ίσκιο τους ανώφελο ξαπλώνουν τα πλατάνια, και σα να καρφωθήκανε τα φύλλα στα κλαδιά τους. Στυλώνει ο γήλιος τη ματιά, ματιά πυρή φιδίσια, τη γη, το μυριοπλούμιστο πουλί, για να βασκάνη (Κ.Παλαμάς, "Ο γιος της Χήρας")
• Ντρέπεται ο γήλιος ως διαβαίνει απ' το νησί, τόσο σκυφτούς ανθρώπους ν' αντικρίζει! Ντρέπεται για τους δημίους, μα δακρύζει, κάποια χαράδρα όταν φωτίζει ή μια κορφή! (Μακρόνησος, ιστορικός τόπος)
• ὁ γήλιος ἔγινε κουρέλι σὲ μιᾶς μεσόκοπης λαιμὸ ποὺ βήχει (Σεφέρης)

 ·εκεί, που γήλιος, ουρανός κι άνθρωποι γίνονται αδερφοί -Βάρναλης-

Μεταφράσεις

    γήλιος

αγγλικά : sun (en)