ησυχασμός

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ησυχασμός	οι	ησυχασμοί
γενική	του	ησυχασμού	των	ησυχασμών
αιτιατική	τον	ησυχασμό	τους	ησυχασμούς
κλητική		ησυχασμέ		ησυχασμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ησυχασμός < ησυχάζω + -μός ((μεταφραστικό δάνειο) αγγλική hesychasm < μεσαιωνική ελληνική ησυχαστής)

ησυχασμός αρσενικό

(θρησκεία) ορθόδοξη χριστιανική μέθοδος προσευχής, ενδοσκόπησης και επικοινωνίας με το θεό με τρόπο ψυχοσωματικό
(ιστορία) σχετικό θρησκευτικό, κοινωνικό και πολιτικό κίνημα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά το 14° και 15° αιώνα μ.Χ.
Στην Ύστερη Βυζαντινή περίοδο η παραπάνω πίστη αποτέλεσε όχι μόνο την καρδιά μιας πνευματικής κίνησης αλλά και το κύριο σημείο διαφωνίας μεταξύ κοινωνικών ομάδων. Eπίσης, εντάχθηκε σ' ένα ευρύ πλαίσιο πολιτικών, θρησκευτικών και κοινωνικών προστριβών που διαδραματίζονταν την ίδια περίοδο. Έτσι, ο όρος Ησυχασμός χρησιμοποιήθηκε επιπρόσθετα για να γίνεται αναφορά σ' αυτά τα θρησκευτικά, πολιτικά και κοινωνικά κινήματα του 14ου και 15ου αιώνα στο Bυζάντιο. (*)

ησυχασμός