κλαίω

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Δείτε επίσης: κλέω

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

κλαίω < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική κλαίω

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /ˈkle.o/
τυπογραφικός συλλαβισμός: κλαί‐ω

Ρήμα[επεξεργασία]

κλαίω/και κλαίγω, πρτ.: έκλαιγα, αόρ.: έκλαψα, παθ.φωνή: κλαίγομαι, π.αόρ.: κλαύτηκα, μτχ.π.π.: κλαμένος

  1. τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου (και κάποτε φωνάζω), εξαιτίας κάποιας (ευχάριστης ή -συνήθως- δυσάρεστης) ψυχικής αναταραχής ή πόνου (ή για άλλους λόγους, π.χ. καθάρισμα κρεμμυδιών)
    ※  Μου ερχόταν να κλάψω από απελπισία. (Διδώ Σωτηρίου, Εντολή, 1976 [μυθιστόρημα])
  2. στενοχωριέμαι
  3. (παθητική φωνή) κλαίγομαι: παραπονιέμαι συνεχώς, ενίοτε χωρίς σοβαρό λόγο

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

 ετυμολογικό πεδίο 
κλαι-, κλα-, κλαυ-, κλαψ- 

κλαι- [1]

κλα-

κλαυ-

κλαψ-

Κλίση[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

  1. λήγουν σε -κλαίω - Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες)



Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

κλαίω < κλαϝ-j, πιθανή σύνδεση με αλβανική qaj (< qanj < klanj)[1] < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱlew-[2] Καθώς δεν υπάρχει σύνδεση με άλλη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, πιθανόν προελληνική προέλευση.[2]

Ρήμα[επεξεργασία]

κλαίω

Αναφορές[επεξεργασία]

  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 
  2. 2,0 2,1 Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.

Πηγές[επεξεργασία]