ξεφτίλα

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ξεφτίλα	οι	ξεφτίλες
γενική	της	ξεφτίλας		—
αιτιατική	την	ξεφτίλα	τις	ξεφτίλες
κλητική		ξεφτίλα		ξεφτίλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ξεφτίλα < ξεφτιλίζω < εξευτελίζω

ξεφτίλα θηλυκό, ή ξευτίλα (λαϊκό)

αυτό που παθαίνει κανείς όταν ξεφτιλίζεται, εξευτελίζεται· η ολοκληρωτική απώλεια του κύρους, της αξιοπρέπειας, ο εξευτελισμός
Η ομάδα του έχασε με 7-0· τι ξεφτίλα!
αυτός που έχει υποστεί εξευτελισμό, ο εξευτελισμένος, ο ξεφτίλας, ο τιποτένιος
Ο άνθρωπος είναι ξεφτίλα.

ξεφτίλα