ομαλισμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ομαλισμός	οι	ομαλισμοί
γενική	του	ομαλισμού	των	ομαλισμών
αιτιατική	τον	ομαλισμό	τους	ομαλισμούς
κλητική		ομαλισμέ		ομαλισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ομαλισμός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ὁμαλισμός

Προφορά

ΔΦΑ : /o.ma.liˈzmos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ο‐μα‐λι‐σμός

Ουσιαστικό

ομαλισμός αρσενικό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του ομαλίζω, η εξομάλιση

Συγγενικά

• εξομαλισμός
• ομαλίζω

→ και δείτε τη λέξη ομαλός

Μεταφράσεις

    ομαλισμός

→ δείτε τη λέξη εξομάλιση

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)