τέλος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	τέλος	τα	τέλη
γενική	του	τέλους	των	τελών
αιτιατική	το	τέλος	τα	τέλη
κλητική		τέλος		τέλη
Κατηγορία όπως «δάσος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τέλος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική τέλος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈte.los/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τέ‐λος

Ουσιαστικό

τέλος ουδέτερο

1. το σημείο πέραν του οποίου δε συνεχίζεται μια ενέργεια ή ένα πράγμα, το έσχατο σημείο, το πέρας

   τα τέλη του αιώνα

   το τέλος του δρόμου

   το τέλος της σχέσης μας

   το τέλος του κόσμου

   ≈ συνώνυμα: εσχατιά, τα πέρατα, πέρας

   ≠ αντώνυμα: αρχή, ξεκίνημα

2. (μεταφορικά) ο θάνατος

   ※  Πες το γιατί δε θα βγεις ζωντανός απ' τα χέρια μου, σήμερα θάν' το τέλος σου! (Κώστας Ταχτσής (1972). «Τα ρέστα». Συλλογή διηγημάτων Τα ρέστα)

3. (οικονομία) ο φόρος, ο δασμός (συνήθως στον πληθυντικό: τα τέλη)

   τέλος ακίνητης περιουσίας

   τα τέλη κυκλοφορίας, ταχυδρομικά τέλη

Συγγενικά

• επιτέλους
• τελώ
• τελωνείο
• τελώνιο
• τελεολογικός
• ατελέσφορος
• τελειωτικός
• τελετή
• τέλειος
• τελειώνω
• τελειοποιώ
• τελειότητα
• τελευτώ
• τελευταίος

Μεταφράσεις

    χρονικό ή τοπικό όριο

αγγλικά : end (en), finish (en) γαλλικά : fin (fr) γερμανικά : Ende (de) εβραϊκά : סוף (he) ολλανδικά : einde (nl) ρουμανικά : capăt (ro) τσεχικά : konec (cs) τουρκικά : son (tr)

    χρηματικό ποσό

αγγλικά : impost (en), tax (en) γαλλικά : taxe (fr), impôt (fr)

Πηγές

• τέλος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	τελεσ-
ονομαστική	τὸ	τέλος	τὰ	τέλη - τέλεᾰ
γενική	τοῦ	τέλους - τέλεος	τῶν	τελῶν - τελέων
δοτική	τῷ	τέλει - τέλεῐ̈	τοῖς	τέλεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	τέλος	τὰ	τέλη - τέλεα
κλητική ὦ!		τέλος		τέλη - τέλεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τέλει - τέλεε
γεν-δοτ	τοῖν		τελοῖν - τελέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «βέλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τέλος < τελ- με δυσχερή αναγωγή στην πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kʷel- (κινώ, στρίβω) λόγω των τύπων τελεσ- • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

τέλος ουδέτερο

1. ολοκλήρωση, εκπλήρωση, αποτέλεσμα
2. σκοπός
3. λήξη, παύση
4. απόφαση δίκης
5. δασμός, έξοδο
6. τελειότητα, πληρότητα

Συγγενικά

• τελικός
• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• τέλος - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• τέλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τέλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.