τύχη

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Δείτε επίσης: Τύχη

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η τύχη οι τύχες
      γενική της τύχης των τυχών
    αιτιατική την τύχη τις τύχες
     κλητική τύχη τύχες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

τύχη < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική τύχη

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /ˈti.çi/
τυπογραφικός συλλαβισμός: τύ‐χη
ομόηχα: τοίχοι, τείχη, τύχει

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

τύχη θηλυκό

  1. η δύναμη που υποτίθεται ότι επηρεάζει τα γεγονότα είτε προς μια θετική κατάληξη είτε προς μια αρνητική
     συνώνυμα: ειμαρμένη, πεπρωμένο
  2. καθετί που, χωρίς να έχει προβλεφθεί, καθορίζει την έκβαση των γεγονότων
  3. η καλοτυχία, όλες οι ευνοϊκές καταστάσεις
  4. (στον πληθυντικό) οι τύχες: η ζωή, το μέλλον

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

 ετυμολογικό πεδίο 
τυχ- 

Μεταφράσεις[επεξεργασία]



Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
τῠχα-
ονομαστική τύχη αἱ τύχαι
      γενική τῆς τύχης τῶν τυχῶν
      δοτική τῇ τύχ ταῖς τύχαις
    αιτιατική τὴν τύχην τὰς τύχᾱς
     κλητική ! τύχη τύχαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  τύχ
γεν-δοτ τοῖν  τύχαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

τύχη < θέμα τυχ- όπως και στον αόριστο ἔ-τῠχ-ον του τυγχάνω [1]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

τύχη, -ης (ῠ) θηλυκό

  1. η τύχη, η καλή τύχη, η ευτυχία, η κακή τύχη, η δυστυχία
    ※  5ος↑ αιώνας Σοφοκλῆς, Ἀντιγόνη, στίχ. 996
    φρόνει βεβὼς αὖ νῦν ἐπὶ ξυροῦ τύχης.
    Να ξέρεις τώρα πως στης τύχης την κόψη επάνω περπατείς.
    Μετάφραση (1912): Κωνσταντίνος Χρηστομάνος @greek‑language.gr
  2. κλῆρος, μοῖρα
  3. το αβέβαιο αποτέλεσμα, η άγνωστη έκβαση

Άλλες μορφές[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

(Χρειάζεται επεξεργασία)

Αναφορές[επεξεργασία]

  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 

Πηγές[επεξεργασία]