Ταμπούρια
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]
↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||
---|---|---|---|---|
ονομαστική | τα | Ταμπούρια | ||
γενική | των | Ταμπουριών | ||
αιτιατική | τα | Ταμπούρια | ||
κλητική | Ταμπούρια | |||
Οι καταλήξεις -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση. | ||||
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά |
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- Ταμπούρια < πληθυντικός αριθμός του ταμπούρι[1]
Προφορά[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /taˈbu.ɾʝa/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : Τα‐μπού‐ρια
Κύριο όνομα[επεξεργασία]
Ταμπούρια ουδέτερο, μόνο στον πληθυντικό
- συνοικία του Πειραιά και του Κερατσινίου
- ※ Στη Δραπετσώνα τα ‘φαγες στου Παύλου και στου Γκίκα / και στα Ταμπούρια του Μηνά, του φουκαρά / που του ‘μεινε, που του ‘μεινε η γλύκα. (Σε έδιωξαν από την Κοκκινιά, στίχοι: Νίκος Μάθεσης, μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, εκτέλεση: Πρόδρομος Τσαουσάκης, 1950)
- οικισμός των Ιωαννίνων
- κορυφή βουνού του Μαινάλου
Συγγενικά[επεξεργασία]
- Ταμπουριώτης / Ταμπουριώτισσα
- ταμπουριώτικος
- → και δείτε τη λέξη ταμπούρι
Δείτε επίσης[επεξεργασία]
- Ταμπούρια στη Βικιπαίδεια
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
Αναφορές[επεξεργασία]
- ↑ Καιροφύλας, Γιάννης (1995). Τοπωνύμια της Αθήνας, του Πειραιά και των περιχώρων. Αθήνα: Φιλιππότης. ISBN 9789602950746.
Κατηγορίες:
- Ουσιαστικά που κλίνονται όπως το 'τραγούδι' χωρίς ενικό (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά ουδέτερα (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά χωρίς ενικό (νέα ελληνικά)
- Λήμματα με προφορά ΔΦΑ (νέα ελληνικά)
- Κύρια ονόματα (νέα ελληνικά)
- Συνοικίες του Πειραιά (νέα ελληνικά)
- Συνοικίες (νέα ελληνικά)
- Τοπωνύμια του Πειραιά (νέα ελληνικά)
- Τοπωνύμια (νέα ελληνικά)
- Συνοικίες της Ελλάδας (νέα ελληνικά)
- Λήμματα με παραθέματα στίχους τραγουδιών (νέα ελληνικά)
- Οικισμοί της Ελλάδας (νέα ελληνικά)
- Οικισμοί (νέα ελληνικά)
- Τοπωνύμια της Ελλάδας (νέα ελληνικά)
- Κορυφές βουνών της Ελλάδας (νέα ελληνικά)
- Κορυφές βουνών (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (ελληνικά)