Χαϊδάρι
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]
↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
---|---|---|---|---|
ονομαστική | το | Χαϊδάρι | τα | Χαϊδάρια |
γενική | του | Χαϊδαρίου | των | Χαϊδαρίων |
αιτιατική | το | Χαϊδάρι | τα | Χαϊδάρια |
κλητική | Χαϊδάρι | Χαϊδάρια | ||
Η κατάληξη του πληθυντικού -ια προφέρεται με συνίζηση. συνήθως στον ενικό | ||||
Κατηγορία όπως «μίλι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά |
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- Χαϊδάρι < (άμεσο δάνειο) τουρκική Haydar (paşa) + -ι[1][2]
Προφορά[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /xai̯ˈða.ɾi/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : Χαϊ‐δά‐ρι
Κύριο όνομα[επεξεργασία]
Χαϊδάρι ουδέτερο
- προάστιο της Αθήνας
- ※ Ἔκαναν μπλόκο οἱ Γερμανοί, ἔστελναν νέους καὶ γέρους στὸ Χαϊδάρι κι ἀπὸ κεῖ ἄλλοι στοιβάζονταν σὰν τὰ ζῶα σὲ βαγόνια γιὰ τὴ Γερμανία, κι ἄλλοι ξανάρχονταν στὰ σφαιριστήρια τῆς Καισαριανῆς γιὰ νὰ ἐκτελεστοῦν (Λ. Ι. Τ., Φεύγεις..., στο περιοδικό Νέα Εστία τχ. 1045 (15 Ιανουαρίου 1971), τόμ. 89, σελ. 112)
Συγγενικά[επεξεργασία]
Δείτε επίσης[επεξεργασία]
- Χαϊδάρι στη Βικιπαίδεια
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
Χαϊδάρι
Αναφορές[επεξεργασία]
- ↑ Κώστας Η. Μπίρης, Αι τοπωνυμίαι της πόλεως και των περιχώρων των Αθηνών (Αθήνα: Υπουργείο Πολιτισμού-Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων, 32006, ISBN 960-214445-9)
- ↑ Γιάννης Καιροφύλας, Τοπωνύμια της Αθήνας, του Πειραιά και των περιχώρων, (Αθήνα: Φιλιππότη, 1995)
Κατηγορίες:
- Ουσιαστικά που κλίνονται όπως το 'μίλι' (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά ουδέτερα (νέα ελληνικά)
- Τοπωνύμια από ανθρωπωνύμια (νέα ελληνικά)
- Δάνεια από τα τουρκικά (νέα ελληνικά)
- Προέλευση λέξεων από τα τουρκικά (νέα ελληνικά)
- Λήμματα με προφορά ΔΦΑ (νέα ελληνικά)
- Κύρια ονόματα (νέα ελληνικά)
- Προάστια της Αθήνας (νέα ελληνικά)
- Προάστια (νέα ελληνικά)
- Τοπωνύμια της Αθήνας (νέα ελληνικά)
- Τοπωνύμια (νέα ελληνικά)
- Προάστια της Ελλάδας (νέα ελληνικά)
- Λήμματα με παραθέματα (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (ελληνικά)