δοῦπος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	δοῦπος	οἱ	δοῦποι
γενική	τοῦ	δούπου	τῶν	δούπων
δοτική	τῷ	δούπῳ	τοῖς	δούποις
αιτιατική	τὸν	δοῦπον	τοὺς	δούπους
κλητική ὦ!		δοῦπε		δοῦποι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δούπω
γεν-δοτ	τοῖν		δούποιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δοῦπος < → λείπει η ετυμολογία (ηχομιμητική λέξη)

Ουσιαστικό

δοῦπος αρσενικό

• γδούπος, βόμβος, θόρυβος, ταραχή

Δείτε επίσης

• γδουπέω
• γδοῦπος
• ἐρίγδουπος
• μασίγδουπον

Πηγές

• δοῦπος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δοῦπος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.