παρθένιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	παρθένιον	τὰ	παρθένιᾰ
γενική	τοῦ	παρθενίου	τῶν	παρθενίων
δοτική	τῷ	παρθενίῳ	τοῖς	παρθενίοις
αιτιατική	τὸ	παρθένιον	τὰ	παρθένιᾰ
κλητική ὦ!		παρθένιον		παρθένιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρθενίω
γεν-δοτ	τοῖν		παρθενίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

παρθένιον < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου παρθένιος

Ουσιαστικό

παρθένιον, -ου ουδέτερο

1. νεαρή κοπέλα, κοριτσόπουλο
2. (ελληνιστική σημασία)
   1. (βοτανική) συνώνυμο του ἑλξίνη
   2. (βοτανική) συνώνυμο του λινόζωστις
3. → δείτε και τη λέξη Παρθένιον (τοπωνύμιο)

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη παρθένος

Δείτε επίσης

• (καθαρεύουσα) παρθένιον: παρθένιο, το βίρτζιναλ → δείτε την αγγλική λέξη virginal < λατινική virginalis

Ετυμολογία 2

παρθένιον: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

παρθένιον

1. αιτιατική ενικού, αρσενικού ή θηλυκού γένους του παρθένιος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του παρθένιος

Πηγές

• παρθένιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.